Ze vertelde mij haar levensverhaal en daarmee ook het levensverhaal van haar dochter. Ze vertelde me hoe ze getriggerd werd door haar gedrag. En ze voelde zich soms zodanig gekwetst dat ze al een paar keer gedreigd had haar dochter de deur uit te zetten wanneer zij loog of haar respectloos behandelde.
Daarna vertelde ze me hoe haar dochter opgegroeid was, zonder vader en dat zij verlatingsangst had toen zij jonger was.
Liegen of zaken verzwijgen is vaak een groot issue bij ouders met pubers. Wat ouders soms vergeten is dat het niet open of eerlijk zijn vaak niet moedwillig of kwaadwilligheid is, maar het vermijden van iets dat té moeilijk is. Namelijk ingewikkelde gevoelens onder ogen moeten komen of een boze reactie van de ouder(s) op de nek halen. En respectloosheid kan voortkomen uit het zich niet gezien voelen in de eigen behoeften, die horen bij het opgroeien. Dat in combinatie met het nog maar moeilijk kunnen reguleren van ingewikkelde emoties.
Ik kon moeder vragen: “Wat doet het met je dochter wanneer zij hoort dat (ook) haar moeder haar buitensluit, (haar op straat zet) wanneer zij zich op een bepaalde manier gedraagt?” Die vraag kon zij heel goed horen, kwam hard binnen en ze wist het direct. Tegenover de oneerlijkheid was wantrouwen ontstaan, of misschien was het wel andersom, maar natuurlijk hielden deze twee elkaar in de greep.
Mooie waarden natuurlijk. Respect en eerlijkheid. Iets dat zij dan ook zeker niet zal moeten verliezen in het opvoeden. Er zijn alleen twee mensen betrokken in het verhaal. Een moeder en een dochter. Twee mensen met hun eigen behoeften en hun eigen pijn. Twee mensen die afhankelijk zijn (geweest) van wat hun ouders hen al dan niet (heeft) kunnen geven.
De eerste neiging is vaak het gedrag van het kind aanwijzen als oorzaak van de problemen. Maar door ook te reflecteren op je eigen gedrag, gevoelens, je behoeften en pijn, kun je als ouder een hoop problemen oplossen.
Welke oude pijn of gemis heb jij ooit ervaren? Ga er maar vanuit dat dat precies de pijn is die nu opnieuw getriggerd wordt door je kind, misschien zeker wanneer hij of zij in de puberteit komt. Waarin ze zich meer en meer gaan afzetten om uiteindelijk op eigen benen te leren staan. Geef jezelf wat je nodig hebt, zodat je kunt opvoeden vanuit volwassenheid en ontspanning.
Is dit iets dat je herkent? Neem dan eens een moment de tijd om stil te staan bij wat er bij jou gebeurt wanneer je getriggerd wordt en vraag jezelf af of het een terugkerend patroon is dat bij je is gaan horen en dat je wellicht ook in andere relaties terugziet? Probeer hier de volgende keer niet meer van weg te lopen of er vanuit gekwetstheid op te reageren en kijk eens wat er dan gebeurt.
Wil je leren vanuit ‘volwassenheid’ en liefde je kind te sturen en steunen? Helemaal op je eigen volwassen plek staan, waar je automatisch kunt voelen welke verantwoordelijkheden wel en niet bij jou horen? Waar je je grenzen kunt voelen én ze natuurlijk kunt aangeven aan de ander?
Kijk dan eens naar mijn aanbod of neem contact met me op!
Je kunt je ook inschrijven voor mijn nieuwsbrief, waarin ik blogs, tips en nieuw aanbod met je deel!
